جدایی ساوت گیت از جمع سه شیرها؛ یک آلمانی گزینه اصلی تیم ملی انگلیس!
گرت ساوتگیت دیگر مربی تیم ملی انگلیس نیست و از هدایت سه شیرها بعد از هشت سال استعفا کرد.
گرت ساوتگیت بعد از شکست انگلیس در فینال یورو 2024 از هدایت این تیم کنار کشید. او 8 سال هدایت تیم ملی انگلیس را به عهده داشت. اتحادیه فوتبال انگلیس امیدوار بود ساوتگیت قراردادش را تمدید کند اما این مربی تصمیم گرفته سراغ مبارزه جدیدی برود.
ساوتگیت در بیانیه خداحافظی‌اش نوشت: «به عنوان یک انگلیسی سرافراز، بازی کردن و هدایت تیم ملی مایه غرور من بوده . این برای من همه چیز بود و با همه توانم تلاش کردم. حالا زمان تغییر و شروع یک فصل جدید فرا رسیده. فینال یکشنبه برلین مقابل اسپانیا آخرین بازی من به عنوان سرمربی انگلیس بود.»
مربی 53 ساله موفق‌ترین سرمربی انگلیس از نظر موفقیت و ثبات در تورنمنت‌ها محسوب می‌شود. انگلیس علاوه بر حضور در فینال یورو 2024 به فینال دوره قبل این مسابقات هم رسید و در ضربات پنالتی مغلوب ایتالیا شد. انگلیس در جام جهانی 2018 به نیمه‌نهایی رسید و در جام جهانی 2022 در یک‌چهارم نهایی مغلوب فرانسه شد.
به گزارش گاردین، ادی هاو، سرمربی نیوکاسل، گراهام پاتر، سرمربی سابق برایتون و چلسی و توماس توخل، سرمربی سابق چلسی و بایرن مونیخ، 3 گزینه اصلی اتحادیه فوتبال انگلیس برای جانشینی ساوتگیت هستند. بازی‌های بعدی انگلیس ماه سپتامبر آینده مقابل جمهوری ایرلند و فنلاند در لیگ ملت‌های اروپاست.
توماس توخل گزینه اصلی
با جدایی احتمالی گرت ساوتگیت از تیم ملی انگلیس حالا نام توماس توخل در میان گزینه‌های جانشینی او به چشم می‌خورد.
گرت ساوت گیت سرمربی تیم ملی انگلیس پس از شکست در فینال قهرمانی اروپا در روز یکشنبه (1:2) مقابل اسپانیا گفت: «فکر نمی‌کنم اکنون زمان خوبی برای چنین تصمیمی (جدایی) باشد. من باید با افراد مناسب صحبت کنم. این موضوعی برای الان نیست.»
ساوتگیت قبل از یورو 2024 قراردادش را تمدید نکرد. به او یک قرارداد دو ساله جدید پیشنهاد شد اما تصمیم گرفت جدا شود.
دعوا میان کارشناسان!
پس از خروج گرت ساوتگیت از تیم ملی انگلیس در رسانه‌ها، 2 نگاه متضاد به وجود آمده. در انگلیس رسانه‌ها و کارشناسان بسیار در وجهه عمومی و نظرات تاثیرگذار هستند و انتخاب سرمربی بعدی می‌تواند از نظر آنها ناشی شود. نظرات گوناگونی در انتخاب سرمربی بعدی وجود دارد اما در قالب کلی دیدگاه‌ها به موافقان و مخالفان سرمربیان انگلیسی و غیرانگلیسی تقسیم می‌شود.
القادسیه عربستان مقصد جدید ستارگان اروپا
در حال حاضر در رسانه‌ها و میان مردم انگلیس جنگ بزرگی جریان دارد. حتی در یک رسانه می‌توانید ببینید 2 کارشناس کاملا نظرات طرف مقابل را به باد انتقاد می‌گیرند. انتخاب میان این 2 گروه و اینکه چه کسی درست می‌گوید شاید کاری اشتباه باشد و در واقع تیم ملی انگلستان به هیچکدام از آنها نیاز نخواهد داشت.
در حال حاضر شاید تیم ملی و فدراسیون این کشور نیازمند یک آرامش باشد تا به دور از هرگونه قضاوتی پیش از انتخاب، بتواند مناسب‌ترین فرد را به تیم بیاورد. فرقی ندارد آن شخص انگلیسی باشد و یا غیرانگلیسی. شاید تنها مهم این است چه کسی بهتر می‌تواند تیم را هدایت کند تا آرزوی انگلیسی‌ها، یعنی یک قهرمانی در رقابت‌های مختلف بالاخره ممکن شود!
موافقان مربیان انگلیسی
موافقان استخدام سرمربی انگلیسی، دستاوردهای گرت ساوتگیت را بسیار بزرگ می‌بینند. شاید انگلیس در دوران او و با وجود بازیکنان مطرح نتوانست هیچ جامی را به دست آورد اما رسیدن به 2 فینال یورو و مقام چهارمی در جام جهانی 2018 یک موفقیت به حساب می‌آید. فضای درونی تیم ساوتگیت همیشه مثبت بود و شناخت کامل فرهنگ بازیکنان باعث شد تیم انگلیس همبستگی بیشتری را به دست آورد.
گزینه‌هایی مانند گراهام پاتر، ادی هاو و فرانک لمپارد از نگاه آنها بسیار مناسب برای نیمکت بزرگ انگلیس است و ادامه مسیر با انگلیسی‌ها باعث رسیدن تیم به جام می‌شود.انگلیس هیچ‌گاه همانند این لحظه به مربیان سطح اول مانند ادی هاو نزدیک نبوده و انتخاب شخصی مانند او می‌تواند باعث موفقیت شود.
مخالفان مربیان خارجی به آمار گذشته تکیه می‌کنند. فابیو کاپلو و اسون گوران اریکسون بازیکنان بزرگی را در اختیار داشتند اما هرگز نتوانستند میان بازیکنان اتحادی را به وجود بیاورند و هر بار شکستی را به شکستی دیگر پیوند زدند. دیوید بکام، ریو فردیناند، استیون جرارد، جان تری، وین رونی و فرانک لمپارد با این 2 مربی کار کرده‌اند و نسل طلایی انگلیس با آنها از بین رفت. کاپلو با انبوه قهرمانی‌های مختلف در ایتالیا و اسپانیا به عنوان سرمربی انگلیس انتخاب شد و اریکسون کارهای بزرگی را در ایتالیا انجام داده بود اما هیچکدام نتوانستند از استعدادهای انگلیسی به خوبی استفاده کنند.
گفته می‌شود گزینه‌هایی مانند کلوپ، توخل و یا گواردیولا به واسطه حضور و قهرمانی در انگلیس با فرهنگ این کشور بیشتر عجین شده‌اند و آنها را نمی‌توان با کاپلو یا اریکسون مقایسه کرد اما مخالفان می‌گویند فرهنگ داخلی باشگاه‌ها به واسطه حضور ملیت‌های مختلف در هر تیم باشگاهی متفاوت از تیم ملی شکل گرفته و حضور یک مربی غیرانگلیسی باعث بروز اختلافات درونی همانند گذشته می‌شود.
موافقان سرمربی خارجی
برای انگلیس، امروز کسب یک جام از هر چیزی مهم‌تر است و صبر کردن در مسیری که انتهایش مشخص نخواهد بود، کاری بیهوده تلقی می‌شود. هر مربی با چنین قابلیتی باید مورد احترام باشد و به سرعت جذب شود و هر عاملی برای رسیدن به چنین شخصی نمی‌تواند مانعی برای تیم باشد. توماس توخل یا یورگن کلوپ، پپ گواردیولا و یا کارلو آنچلوتی، ژابی آلونسو یا یولیان ناگلزمن، اگر قابلیت بردن جام با تیم ملی انگلیس را دارند، باید جذب شوند؛ به هر قیمت و وسیله‌ای!
توجه به مربیان داخلی اشتباه است و یک نگاه نژادپرستانه درنظر گرفته می‌شود. مربیان انگلیسی نمی‌توانند تیم را به قهرمانی برسانند اما مربیانی که تجربه‌های بزرگ در تورنمنت‌ها و یا لیگ‌های بزرگ اندوخته‌اند، گزینه مناسبی برای رختکن تیم ملی انگلیس تلقی می‌شوند. در میان گزینه‌های مدنظر این گروه، توخل و کلوپ شاید نزدیک‌تر از هر نفر دیگری باشند. نتایج آنها در تورنمنت‌ها و لیگ‌ها نشان داده می‌توانند با هر جنس بازیکنی و با تاکتیک‌های خاص، از حریفان گذر کنند اما این نگاه هم مخالفانی جدی دارد.
مخالفان استخدام مربی داخلی به کلمه «جام» نگاه ویژه‌ای دارند و به واسطه آمار، مخالفت خود را با چنین دیدگاهی اعلام می‌کنند. اگر بپرسید آخرین شخص با ملیت انگلیسی که توانسته یک جام را به دست آورد چه زمانی بوده، باید زمان زیادی به عقب برگردید. آخرین مربی انگلیسی صاحب یک جام در این کشور، هری ردنپ بود. او جام حذفی سال 2008 را به دست آورد. آخرین مربی انگلیسی قهرمان در لیگ، هاوارد ویلکینسون در سال 1992 بوده و در سال 1984 برای آخرین بار مربی انگلیسی یک جام اروپایی را بالای سر برده. البته در نگاه آنها بریتانیا یا کشورهای متحد بریتانیا در نظر گرفته نشده و تنها به ملیت انگلیسی توجه شده است.
گرت ساوتگیت با داشتن اختیار کامل و آن سطح از شناخت و آرامش که به بازیکنان منتقل می‌کرد در پایان نتوانست جامی را برای انگلیس به دست آورد و پس از او گزینه‌هایی مانند هاو یا پاتر قطعا نمی‌توانند دستاوردی بیشتر از ساوتگیت داشته باشند.
No comment